"Fatkeqësisht, temat që mund të na bashkojnë vërtet janë gjithnjë e më pak të njohura mes shoqërisë - shpjegoi poeti dhe shkrimtari Ivan Llanxhev në një intervistë për Radio Bullgarinë. - Deri vonë, gjëra të cilat ishin të padiskutueshme tani na bëjnë të debatojmë dhe të luftojmë, të mbjellim përçarje në shoqëri. Kjo është një gjë shumë e qartë, nuk po të them asgjë të re duke e vënë në dukje”, shtoi ai.

"Grindjet në përditshmërinë tonë të punës janë aq të shpeshta saqë kemi filluar të grindemi për festat laike, festat fetare dhe festat patriotike, sa janë të tilla dhe sa nuk janë e kështu me radhë. Pra kemi nevojë urgjente për tre, për të mos thënë pesë gjëra për të cilat të gjithë mund të biem dakord, por duket se po bëhet gjithnjë e më e vështirë për t'i gjetur."

Vetë ai e ka pranuar se për momentin nuk e sheh diçka të tillë dhe prandaj kërkon e oazet e tij, në të cilat mund të shpëtojë për pak kohë nga ambienti publik i mbushur me shumë tension dhe lloj-lloj pritshmërish.

"Për mua këto oaza kanë qenë gjithmonë të lidhura me artin dhe nuk e kam fjalën vetëm për letërsinë, por edhe për muzikën, artet pamore, sportet etj. Nga njëra anë një arratisje drejt estetikës, nga ana tjetër, sportin e përmenda jo rastësisht, sepse shembulli frymëzues i arritjeve të larta njerëzore është gjithashtu një oaz i tillë, por nuk mund të jap një recetë se ku mund të arratiset një shoqëri e tërë. Prandaj edhe tema e pavarësisë është kaq delikate. Sepse për momentin, kritikët më me zë në hapësirën publike trumbetojnë për Bullgarinë, se ajo nuk është e pavarur, në fakt janë njerëz me varësi të forta politike. Duhet bërë një dallim ndërmjet pavarësisë në një kuptim abstrakt dhe ndërmjet detyrimeve të ndërsjella dhe marrëdhënieve kontraktuale, pjesë e të cilave është Bullgaria. Shembuj historikë nga Rilindja dhe heronjtë kombëtarë që u zhvilluan në kushte shumë të ndryshme, në të cilat nuk kishte shtet të pavarur bullgar, përmenden vazhdimisht në fjalimet publike të politikanëve. Veprimet e tyre revolucionare janë plotësisht të përshtatshme. Për momentin, Bullgaria ka nevojë për normalitet, mirëkuptim mes njerëzve dhe ndjekje të zgjedhjes që tashmë është bërë dhe vlerave që rrjedhin prej saj. Ne kemi nevojë për normalitet, jo heroizëm dhe patos revolucionar." 

Krijimi i përmbledhjes me ese, tregime dhe fragmente "Për rastësinë e pashmangshme", që u botua kur ai ishte ende në SHBA fal bursës së Fulbright Program, i mori shumë kohë Ivan Llanxhevit, pasi ai pranon se deri në fund nuk ishte plotësisht i sigurt se cilat tekste meritonin të zinin një vend mes faqeve të tij. Ndër tekstet për të cilat ai ishte për një kohë shumë të gjatë në dilemë është edhe eseja "Selfie bullgare", e cila fitoi popullaritet të madh.

"Ky është një tekst patriotik në të cilin dashuria për mëmëdheun është emocioni që kryeson. Fakti që i lejoj vetes të vë në dukje mospërputhje etj., nuk do të thotë se dashuria nuk është në radhë të parë në këtë tekst. Sigurisht nëse dikush e do atdheun, siç do familjen e tij, ai dëshiron më të mirën për të dhe mund t'i lejojë vetes t'i thotë disa gjëra drejtpërdrejt. Kur shkruaj teste të ashpra publike, është pikërisht sepse e dua Bullgarinë dhe besoj në potencialin e bullgarëve.

Foto: Facebook /Ivan Landzhev, BTA

Përgatiti në shqip dhe publikoi: Kostandina Bello